Madeleine staat aan de watermolen in de Molenhoekstraat. Het is een levendig tafereel: kinderen pootjebaden, anderen zwemmen wat dieper in de Nete, terwijl een paar ouders vanop afstand toekijken. Rechts van het paadje zie je lakens en ander ‘witgoed’ op het gras liggen, te drogen en te bleken in de zon – een natuurlijke manier om ze spierwit te krijgen.

De breedte van de Nete is hier in de loop der jaren trouwens wel wat veranderd. In de jaren 1950 plaatst de gemeente een houten afsluiting in het water. Zo ontstaat een ondiep deel waar je rustig kan pootjebaden, en een dieper stuk waar je zelfs een paar meter kunt zwemmen.