Bestel brochure

Een stukje Schotland in Mol

Tussen de Zilvermeerlaan en de Postelsesteenweg ligt een bijzonder natuurgebied dat ooit een huisvuilstort was. In 1985 werd het terrein afgedekt met zand- en kleilagen. "Vroeger was dit een sprietput uit de Tweede Wereldoorlog," vertelt Jef Sas. "Later werd het een stortplaats, ver van de woonwijken maar toch goed bereikbaar."

Natuur krijgt de bovenhand

De afvalwagens zijn al lang verdwenen en de natuur kreeg opnieuw vrij spel. "De heuvels hier zijn eigenlijk afvalbergen, afgedekt met klei en zand," legt Jef uit. "Het glooiende landschap doet denken aan Schotland."

Nieuw wandelpad

Over één van de heuvels werd een wandelpad aangelegd. Tot voor kort graasden hier schapen, maar voortaan wordt gewerkt met stootbegrazing. "Een kudde Kempense heideschapen graast tijdelijk op afgebakende stukken om de groei van grassen en boompjes in te perken. Zo krijgt de heide weer de kans om te bloeien."

Van half juli tot half september kleurt de heide prachtig paars. Een ideale periode om het 500 meter lange wandelpad te verkennen.

Waar start het pad?

Het wandelpad ligt niet meteen in het zicht, maar pijltjes wijzen de weg. Volg het fietspad langs de Postelsesteenweg. Zodra je een schapenstal ziet, ben je er. Het pad loopt over een heuvel en snijdt een hoek af van ’t Oud Stort. Vanop de heuvel heb je een mooi uitzicht over het gebied.

Het wandelpad maakt deel uit van de wandeling ‘Molse Meren’, een traject van drie kilometer rond de Stortplas en natuurgebied ’t Oud Stort. De start bevindt zich aan ecocentrum De Goren, Postelsesteenweg 71.

Van sprietput tot natuurgebied

Voor ’t Oud Stort een natuurgebied werd, deed het terrein bijna dertig jaar dienst als stortplaats.

Tijdens de oorlogsjaren (1940-1944) werd hier spriet, een alternatieve brandstof, ontgonnen. Dit gebeurde niet egaal, waardoor er ondiepe putten achterbleven die vol water liepen.

In 1958 startte men met het storten van huishoudelijk afval. De putten werden geleidelijk gedempt, tot er in 1984 niets meer van de sprietputten zichtbaar was.

Door de groeiende milieubewegingen werden in de jaren ’80 lokale stortplaatsen gesloten. Dit leidde tot de oprichting van de eerste containerparken.

Na de sluiting van de stortplaats werd het terrein in 1989 volledig afgedekt. Limburgs heidemaaisel werd ingezaaid, waardoor het gebied een prachtige heidevegetatie kreeg en zich ontpopte tot een waardevol natuurgebied.